Blog Pesantren Budaya Nusantara adalah sebuah inovasi pendidikan non formal berbasis Budaya Islam Nusantara di dunia maya yang memiliki tujuan memelihara, melestarikan, mengembangkan secara inovatif warisan budaya Nusantara yang adiluhung di tengah arus gelombang globalisasi yang akan menghapus identitas etnis, budaya, bahasa, agama, negara

Digoda Dewi Wegagar Rindu Dewi Sarirasa (Serat Gandakusuma-9)

Oleh: Mas Kumitir
PUPUH XI
=== PANGKUR ===
1. //o// Yata kang gonda wus sirna/ nulya wontên ditya kakalih prapti/ neng ngarsanira sang bagus/ aran pun Mamangdarba/ kang satunggal Mamangmurka wastanipun/ gagalak jatha agimbal/ reyap-reyap gigilani//
Alkisah, bau harum telah lenyap. Bersama dengan hilangnya bau harum itu, muncullah dua raksasa di hadapan sang pemuda tampan. Kedua raksasa itu bernama Mamangdarba dan Mamangmurka. Rambut mereka gimbal, tampak seram sekaligus menjijikkan.
2. // praptanya ngrik gora godha/ ngampar kisma nautnyaku(?) anjungkir/ gya nubruk sang Rajasunu/ kaasta siji sowang/ kinakêmah Dyan Gondakêsuma pêngkuh/ tan gigrik wulu salêmbar/ ingkang kacipta ing galih//
Kedua raksasa itu datang dengan bersuara besar dan bertingkah menakutkan. Menyambar ke tanah dan kemudian berjungkir lalu menubruk sang putra mahkota. Raden Gandakusuma dikunyah kemudian dimuntahkan kembali. Namun Raden Gandakusuma tetap bertahan. Tak takut sedikitpun. Dalam hati hanya satu yang dipikirkannya,
3. // amung sang dyah Sarirasa/ sabdanira angger kang sawang silah/ mring ngêndi paranipun(-1)/ gandane wus tan ana/ iki ana ditya nubruk marang ingsun/ wuwuha buta salêksa/ yêkti ingsun tan gumingsir//
tak lain Dewi Sarirasa. Ia pun berkata, “Duhai kasih, kemanakah kau pergi? Mengapa harummu tak lagi tercium? Sekarang ini diriku diterjang oleh raksasa. Meski ada sepuluhribu raksasa lagi menyerangku, aku tak akan lari.
4. // yen durung pamor asmara/ mas mirahe kumalaning jaladri/ suka dadi dhêgmunamun/ nulya sêparanira/ yata ingkang yêksa sirna kalihipun/ gya wontên wanodya prapta/ sajuga ingkang wawangi//
Aku akan tetap di sini sampai aku dapat memuaskan asmaraku padamu, emas intan permata samudra. Aku rela menjadi ombak getar hawa yang dekat dengan tanah yang kepanasan, kemanapun kau pergi”. Tiba-tiba hilanglah kedua raksasa dan muncul seorang perempuan yang bernama,
5. // sang rêtna Dewi Wêgagar/ warna endah gandha pasêmon lantip/ nging sabda kapara ngayun/ sarêng …………. ngujiwat/ masang ulat liring galak dhasar bêsus/ sumêndhe sabda lir kilang/ heh lae Pangran Dipati//
Dewi Wegagar. Ia sangat cantik dan beraroma tubuh harum. Wajahnya menyiratkan ketajaman pikirannya. Ia melirik, memasang ekspresi galak melalui lirikan matanya dengan lihai. Ia pun berkata manis, “Wahai, Pangeran Adipati.

6. // hamba wlas mring Jêng Panduka/ kamibrongta tan kêpadhaning kapti/ anganti wong datan purun/ kusuma Sarirasa/ (60v)yen sêmbada ulun ngladosi sakayun/ kawula mongsa kantuna/ lan Sarirasa Pramesthi//
Sesugguhnya hamba merasa iba melihat keadaan Paduka. Tergila-gila karena cinta yang tak berbalas, menantikan orang yang tak menginginkanmu, Sarirasa. Jika memang Paduka mau, perkenankan aku melayani semua kehendakmu. Tak mungkin aku kalah dibandingkan dengan Ratu Dewi Sarirasa”.
7. // Rajaputra tan nglagewa/ dyah Wêgagar mesêm mawinor dêmling/ dhasar angkuh tuwaningsun/ sinaran nora nyapa/ datan ngliring nora nyapa nora  sêgu/kaya kurnel adhedhêgan/ angkuhe kêpati-pati//
Sang putra mahkota terlihat tidak memperdulikan kehadiran Dewi Wegagar. Dewi Wegagar pun tersenyum sambil berkata lantang, “Dasar, sombong sekali tuanku ini. Kusapa tak sedikitpun ia membalas, apalagi melirik padaku. Seperti seorang kolonel yang didekati untuk sebuah maksud, keangkuhannya tak ada tanding”.
8. // sang dyah kaku manahira/ Radyan Putra mêngkuh datan kakimir/ manglendhot mring sang binagus/ bunggun-bunggun kang asta/ Radyan Gondakusuma sêbdanya rum(-1)/ sira anêja punapa/ yêkti sun nora nglanggati//
Sang dewi merasa segan karena sang putra mahkota tiada bereaksi sedikitpun. Ia pun mulai menyandarkan dirinya penuh manja pada Gandakusuma sambil tangannya meraba-raba. Raden Gandakusuma berkata, “Apapun yang kau kehendaki, sesungguhnya aku tak akan meladenimu.
9. // wuwuha sakêthi kênya/ ingkang endah ingsun datan kagimir/ liyane maju janingsun/ bak ayu Sarirasa/ dyah Wêgagar pêgêl raosireng kalbu/ kang godha malah kagodha/ wus sirna sang kusuma di//
Meski ada seratusribu gadis yang cantik rupawan, tak akan aku tergoda selain dengan pujaanku, Kanda Dewi Sarirasa”. Dewi Wegagar merasa putus asa. Yang menggoda malah menjadi tergoda sendiri. Ia pun sirna dari hadapan (Gandakusuma).
10. // sigra sang dyah Sarirasa/ marêpêki dhatêng Sang Narpasiwi/ kêlangkung wêlas andulu/ matêg montra pamawas/ ing asmara mrih sirêp ing brangtanipun/ dhatêng ing sariranira/ sarwi ngatingal Sang Dewi//
Dewi Sarirasa segera mendekati sang putra mahkota. Ia sangat kasihan melihat keadaan (Gandakusuma). Ia pun membaca mantra untuk meredakan gelora asmara Gandakusuma terhadap dirinya, sambil memperlihatkan diri.
11. // Rahadyan Gondakusuma/ duk katingal sang dyah prapta ing ngarsi/ lir pinêpês karsanipun/ engêt maos istipar/ kang kaetang mung trêsnaning mring sang ayu/ dera tulung kawlas arsa/ alon sabdanira manis//
Ketika Raden Gandakusuma melihat kedatangan sang dewi dihadapannya, ia merasa bagai diredakan badai dalam hatinya. Ia pun segera sadar dan membaca istighfar. Yang masih tertinggal kini hanyalah rasa kasihnya pada sang dewi. Ia pun berkata pelan,
12. // nah angger dika na prapta/ kaniaya marang ing awak mami/ meh lena pinangan diyu/ yen lêpat mati ngarang/ mung andika kang bok têlênging kalbu/ malih ana estri prapta/ dyah Wêgagar kang wêwangi//
“Duhai kasih akhirnya kau datang. Tega benar kau pada diriku. Hampir saja aku mati dimangsa oleh raksasa. Hanya dirimu Kanda Dewi yang menjadi pemikiranku. Selanjutnya ada seorang gadis datang mengaku bernama Wegagar.
13. // mrih lipur brongta kawula/ nanging angger dasih nora gumingsir/ mung andika kang kaetung/ kumanthil sir kasmaya/ dene ika ing nala dereng lumuntur/ nimbangi tyas hamba brongta/ kawula tansah ing kapti//
Ia datang untuk melipur derita cintaku. Namun, percayalah kasih, tak sedikitpun aku tergoda. Hanya dirimulah yang menjadi pujaanku. Meski hingga kini belum tergugah pernah hatimu untuk menyambut cinta dariku, aku tetap akan setia.
14. // tan nêdya sulayeng karsa/ mung aweta amawang(?) andika Gusti/ ing awal myang akiripun/ tulusa lengket kamrat/ nêdya nyadur ing sih andika wong ayu/ kênaa sun arsa-arsa/ ing têmbe luntura kang sih//
Aku tak akan ingkar. Hanya semoga kita bisa terus bersama, dari awal hingga akhir terus bersama tak terpisahkan. Dan, perkenankan aku berharap, semoga ada saat akhirnya kelak kau bisa mencintaiku.
15. // ing mangke darah manira/ sarehira kang bok purun lumiring/ sang dyah angandika arum/ yayi bênêr karsanta/ sun tutulung ing lena tumêkeng lampus/ tan lyan mung mrih saudaran/ ing awal tumêkeng akir//
Saat ini izinkan aku untuk mengikutimu kemanapun kau ingin pergi, Kanda Dewi”. Sang dewi menjawab pelan, “Dinda, semoga semua yang kau katakan kali ini benar adanya. Aku menolongmu hidup kembali dari kematian, tak lain hanya mengharap persaudaraan abadi, di awal hingga akhir.
16. // dene luntur sih manira/ dêrma bae atas karsane Widi/ duk myarsa Jêng Rajasunu/ ing tyas marwata suta/ sang kusuma malih angandika arum/ yen sirarsa nuli krama/ kêpengin asmareng estri//
Sedangkan, (tentang saat kelak) aku (bisa) mencintaimu, mari kita serahkan saja pada kehendak Tuhan”. Sang putra mahkota sangat gembira hatinya (mendengar perkataan sang dewi). Sang dewi kemudian berkata lagi, “Jika kau ingin segera menikah dan merasakan asmara pada perempuan,
17. // ulun darbe pêrsanakan/ putri endah tur atmajeng narpati/ Raja Bahdiman kang sunu/ prajane ing Badiman/ wus akrama nanging dereng atut-atut/ ngunidennya palakrama/ kapêksa jrih ing sudarmi//
aku memiliki seorang kerabat, seorang putri yang sangat cantik dan merupakan anak dari seorang raja bernama Raja Bahdiman dari negara Badiman. Ia sudah menikah, tapi belum juga bisa rukun, karena pernikahannya dahulu (dilatar belakangi oleh) keterpaksaan karena takut pada ayahnya.
18. // dhaup Prabu Dasaboja/ ratu kopar nagrinya Kondhabumi/ purwane sang dyah kacakup/ ramanya kasor ing prang/ narendra ing Kondhabumi(u) (-4)// (-2)
Ia bersuamikan Prabu Dasaboja, seorang raja kafir dari negara Kandhabumi. Dahulu, ia berhasil menikah dengan sang putri karena ayah sang putri ia kalahkan dalam sebuah peperangan. Raja Kandhabumi,
19. // gêng gagah dêdêg gung sarat/ kalih atus êgas lan pitung desi/ luhurnya Sri (62v)Dasabahu/ ya sêkti mondraguna/ ing sêmangke Sariraga sang rêtna yu/ tansah kinunjara waja/ aneng nagri Kondhabumi//
bertubuh besar, gagah, dan tegap. Tingginya mencapai duaratus meter dan tujuh desi(meter). Sri Dasabahu juga seseorang yang sangat sakti. Saat ini Dewi Sariraga tengah berada di dalam sebuah penjara berterali baja di negara Kandhabumi.
20. // de sangêt lênggananira/ angladeni marang Sri Narapati/ pinrih lunture sihipun/ nging sang dyah lalu pêjah/ tansah musthi ptrêm24 ing sadinanipun/ yen angantya rinodaa/ mêsthi sang dyah tuwêg ragi//
Ia ditawan karena teramat enggan meladeni sang raja. Sang dewi lebih memilih mati. Setiap saat ia telah siaga dengan keris kecil terhunus, jika ia dipaksa tentunya ia akan membunuh dirinya sendiri.
21. // niku yayi Tambangraga/ aprayoga lamun kinarya rabi/ manira sanggup mandung(-1)/ najan kawênangana/ Dasaboja sun tan ulap tandhing pupuh/  mesêm Dyan Gondakusuma/ sarwi sabdanira manis//
Dialah, dinda Tambangraga, yang pantas kau jadikan istri hanya jika kau  sanggup merampasnya. Meski seandainya nanti Dasaboja tahu, aku tak akan takut untuk menandinginya”. Raden Gandakusuma tersenyum seraya berkata lembut,
22. // kawula sumanggeng karsa/ sampun ingkang tinuduhkên mrih bêcik/ najan têkeng lara lampus/ manira tan suminggah/ namung ngungun têka dadak luruluru/ tur manrang bayaning kopar/ yen sisip tan wurung jurit//
“Aku menyerahkan segala apapun yang menjadi kehendakmu. Jangankan ditunjuk untuk sesuatu yang baik bagiku, meski sampai sakit dan mati sekalipun aku tak akan menolak. Hanya saja aku bingung, untuk apa kita sampai mencari-cari dengan resiko menghadapi negara kafir? Bila kita salah bertindak, bukan sesuatu yang tidak mungkin akan terjadi perang.
23. // ewa samantên sumongga/ ulun nrima yen namung dadya warnin/ reh sanes estrining kalbu/ ing tyas dereng narima/ lamun dede Nonah sing rat pêni agung/ lidêr saking Bahrulkayat/ kang wêgig nguripkên pati//
Namun, bagaimanapun aku hanya menurut saja. Aku menerima jika hanya untuk sementara, karena ia bukanlah perempuan yang ada dalam hatiku. Hanya nonalah, bintang dari Bahrulkayat yang telah menghidupkan aku dari kematian”.
24. // mesêm sang dyah Sarirasa/ sêbdanya rum bosên kang para pikir/ lah dawêg samya lumaku/ dhatêng Kondhabuwana/ mêdal jumantara dimen gêlêlis rawuh(+1)/ andika gagondhelan(-1)/ den kêncêng mring udhêt mami//
Dewi Sarirasa tersenyum dan berkata, “Sudahlah, aku bosan dengan kata-katamu. Mari kita mulai berangkat ke Kandhabuwana. Agar cepat sampai, kita akan melalui jalur udara. Kau berpeganganlah erat pada sabukku.
25. // ngong wangêni salandheyan/ aja kongsi cêlak kêlawan mami/ lan têrêmna netranipun/ dêrapon aywa maras/ Rajaputra sakarsa(63r)ne dyah miturut/ gya cêpêngan udhêtira/ sang rêtna mêsat wiyadi//
Kubatasi jarak kita sepanjang satu tombak, jangan terlalu dekat denganku dan pejamkan matamu agar kau tidak merasa takut. Sang putra mahkota mengiyakan perkataan sang dewi. Ia pun segera memegangi sabuk sang dewi, dan melesatlah mereka ke angkasa.
26. // cumlorot lir pracalita/ Rajaputra esmu maras ing galih/ dhasar kabyataning wuyung/ ngikal udhêt anyêlak/ kiring kêdhik gayuh pocongnya sang ayu/ kagetSang Prabu Wanodya/ sabdanira esmu runtik//
Mereka terbang bagai kilat menyambar. Sang putra mahkota takut dalam hatinya, tapi dasar ia tak bisa menahan hasrat cintanya, ia pun sengaja memelintir sabuk hingga ia berada di sebelah kiri dan menyentuh pantat sang dewi. Sang Raja Dewi terkejut dan berkata gusar,
27. // lah ta iki arêp apa/ garêmêtan enggal wêwêkas mami/ sun tibakna kisma ajur/Radyan mangsuli sabda/ nah ing angger sawêk maras atiningsun/ bilih pêdhot wastranira/ ywa têbih nyandhak Sang Dewi//
“Mau apa lagi, kau? Gerayang-gerayang. Tadi sudah kukatakan peraturanku. Awas saja, kalau kau berani, kujatuhkan kau ke bawah sampai hancur!”. Raden menjawab, “Aku takut kainmu robek. Karena itu aku memegangmu, Sang Dewi”.
28. // mesêm sang dyah Sarirasa/ dene ngilang-ngalangakên kasêktin/ ginendholan wong sewu(-1)/ yêkti mongsa pêdhota/ lah ta mara têbiha sira wong bagus/ marasmarase kang manah/ manawa anggêpok wêntis//
Sang Dewi Sarirasa tersenyum. “Remeh sekali kau memandang kesaktianku. Meski diganduli seribu orangpun tak akan mungkin ia robek. Sudahlah, menjauhlah kau tampan”. Sang dewi merasa khawatir jika Gandakusuma menyentuh pahanya.
29. // Rahadyan Gondakusuma/ tan lênggana wangsul pêrnahnya malih(-1)/ yata tindaknya sang ayu/ wus ngungkuli sêma[na] (-1)/ nagri Kondhabuwana sigra kaniyup/ anjujug pêrnah kunjaran/ aneng pungkurane puri//
Raden Gandakusuma menurut dan kembali ketempatnya semula. Alkisah, mereka telah berada di atas negara Kandhabuwana. Segeralah mereka mendarat di penjara yang terletak di belakang istana.
30. // nglingkên putra ing Badiman/ kang kaswarsa aneng kunjara wêsi/ laminya wus tigang tengsu/ tanpa dhahar myang nendra/ anglêntrih sayembah jwala manglayung(-1)/ kadya prada sinêmpal/ sangsaya anggawe brangti//
Diceritakanlah Putri Badiman yang menderita di balik terali penjara selama tiga bulan, tanpa makan dan tidur. Keadaannya sangat lemah, cahayanya pun redup bagai prada diserkah, kian membuat gila asmara.
31. // sing sangêt jrih atini(64v)ra/ sru nira jrih Nata ing Kondhabumi/ yêkti pinilaur lampus/ yen ngantya cinêngkraman/ siyang ratri tansah karuna sang ayu/ kusuma yu Sariraga/ mêntas supêna ing latri//
Hatinya demikian takut pada Raja Kandhabumi. Ia lebih memilih untuk mati jika sampai ia disentuh. Siang dan malam ia hanya menangis. Alkisah, tadi malam, Dewi Sariraga baru saja bermimpi.
32. // lamine lagya punika/ angsal nendra supênanya Sang Dewi/ katingal laluhuripun/ ambubrah ing kunjaran/ sawêdalnya sing kunjaran sang dyah ayu/ pinulêt ing sarpa wêlang/ sakwungonira aguling//
Kejadiannya belumlah lama. Baru kali ini sang dewi tertidur dan bermimpi. Dalam mimpinya ia melihat leluhurnya merusak penjara. Setelah ia bebas dari penjara, ia dibelit oleh seekor ular belang. Saat ia bangun dari tidurnya,
33. // asrêp raosing wardaya/ ugi wontên pitulunge Ywang Widi/ ngênglêng kalpikaning kalbu/ dene lamate sarpa/ kaya-kaya sang dyah ing grahitanipun/ tansah karuna sasambat/ ing rena yayah Sang Aji//
ia merasa dingin dalam pikirannya. Dalam hati ia berpikir ada juga pertolongan dari Tuhan. Ia heran, mengapa wujudnya seperti ular. Setelah tersadar, sang dewi menangis kembali. Dalam hati ia menangis mengeluh (memanggil nama) ayah dan ibunya, raja (dan ratu),
34. // tuwin mitra sang dyah rêtna/ Prabuning dyah Sarirasa Pramesthi/ pêgat-pêgat sambatipun/ kakang bok Sarirasa/ apa ora supêna engêt maringsun/ arine nêmahi papa/ kakang bok tulunga mami//
serta sahabatnya Sang Ratu Dewi Sarirasa. Dalam tangis terputus-putus ratapnya, “Wahai Kanda Dewi Sarirasa, apakah tak pernah kau bermimpi ingat pada diriku? Aku sangat menderita. Kanda Dewi, tolonglah aku”.
35. // yata sang dyah Sarirasa/ lawan Rajaputra Banjarngalim(-1)/ pan wus dangu rawuhipun/ aneng jawi kunjaran/ tansah ngintip saklangkung nglês galihipun/ myarsa sambatipun sang dyah/ Sarirasa manêbda ris//
Dewi Sarirasa dan putra mahkota Bandaralim telah cukup lama tiba di luar penjara dan mengintip keadaan di dalam. Hati mereka merasa iba mendengar ratap tangis Dewi Sariraga. Dewi Sarirasa berkata pelan,
36. // lah ta Pangeran Dipati/ kadiparan punika ari mami/ yogya dadi uswadeng kung/ sênêng lan botênira/ Rajaputra mesêm sabdanira arum/ tan dar(65r)be tur kalih tiga/ ngong lampahi dadi warnin//
“Duhai Pangeran Adipati, bagaimana? Itu adalah adikku, sebaiknya dialah yang kau jadikan penawar cintamu, tertarik maupun tidak”. Putra mahkota tersenyum seraya bersabda, “Aku tak ingin menyampaikan kedua dan ketiga kali, hanya saja ini kujalankan untuk sementara.
37. // sêjatine dereng lêga/ lamun dereng pamor sih lan idêlir/ komasaris mondra laut/ sang rêtna jiwita rumya(+1)/ mesêm nabda jêleh ujare wong nguthuh/ Radyan sampun binisikan/ pratingkah ngrurahing rêsmi//
Sesungguhnya belumlah lega hatiku jika aku belum berpadu cinta dengan tuanku komisaris lautan”. Sang dewi berkata seraya tersenyum, “Ah, bosan benar mendengar ocehan orang yang tak tahu malu”. Sang Raden telah dibisikinya tentang bagaimana caranya berolah asmara.
38. // nulya kinen mire Radyan/ sang dyah Sariraga kagyat miyarsi/ nabdeng wong imbal pamuwus/ alon ing sabdanira/ lah ta sapa kang aneng jaba puniku/ apa Prabu Dasaboja/ age patenana mami//
Raden (Gandakusuma) diperintah untuk menyingkir. Dewi Sariraga terkejut mendengar ada orang bercakap-cakap di luar. Pelan ia berkata, “Siapakah yang ada di luar itu? Apakah kau Prabu Dasaboja? Bila benar, maka segeralah kau bunuh aku!
39. // aja tansah nganiaya/ sang dyah Sarirasa nêbyesmu26 tangis/ adhuh yayi kadangingsun/ ywa sira nyalah nyana/ iya ingsun Sarirasa sadulurmu/ arsa ngudhari kaswarsa/ dyah Sariraga sarêng wrin//
Jangan kau aniaya diriku!”. Dewi Sarirasa bersabda sambil agak menangis, dan ia berkata, “Duhai Dinda saudaraku. Janganlah kau salah duga, aku Sarirasa saudaramu. Aku datang untuk melepaskan dukamu”. Ketika Sariraga mendengar
40. // yen kang bok Sang Prabu Kênya/ saya asru nênggih [de]nira nangis(-1)/ kakang bok tan nyana ulun/ Panduka ingkang prapta/ meh tan uning arinta aderah lampus/ suwawi kang bok den enggal/ wêngakna kang gêdhong wêsi//
bahwa yang datang adalah ayundanya Sang Prabu Kenya, tangisnya semakin menjadi. “Kanda Dewi, aku sama sekali tak menyangka Padukalah yang datang, hampir saja (jika) tak tahu, adikmu ini nekad mati. Mari Kanda Dewi, segeralah buka bangunan besi ini!
41. // nuli hamba inggatêna/ saking ngriki tan sotah ulun ningali(+1)/ dhumatêng pun Dasabahu/ kusuma Sarirasa/ yayi iya den rereh sareh reningsun/ aja ta sumêlang driya/ yata Sri Narendra Putri//
Bawalah aku pergi dari sini. Aku sudah tak tahan lagi melihat Dasabahu!”. Sarirasa menjawab, “Baiklah, Dinda. Bersabarlah kau adikku. Jangan takut”. Sri Ratu pun.
42. // amêsu kang puja montra/ sarya ngusap wau kang ponang kunci/ gya mênga  kang ponang pintu/ sang rêtna Sarirasa/ amêrpêki kang rayi sigra rinangkul/ tan pisah ulêt-ulêtan/ pêngkul pinêngkus sang kalih//
segera membaca mantra sambil mengusap kunci hingga terbukalah pintunya. Segera Sang Dewi Sarirasa menghampiri adiknya dan memeluknya, lama mereka saling rangkul bagai tak lagi bisa dipisahkan.
43. // dhasar sami onêngira/ waspanya drês wau risang kakalih/ ketang trêsnanireng kalbu/ kusuma Sarirasa/ luhira drês sambatira amlas ayun/ kang bok dene ngantos lama/ arine tan den tuweni//
Mereka berdua sama-sama dilibat kerinduan. Airmata mengalir deras. Demikianlah keadaan keduanya karena cinta mereka dalam kalbu. Dewi Sariraga bercucuran airmata dan mengeluh, “Duhai Kanda Dewi, mengapa lama sekali tak kau jenguk adikmu?
44. // kirang kêdhik meh palastra/ lah suwawi minggat mumpung awêngi/ bilih wrin pun Dasabahu/ sang rêtna Sarirasa/ sabdanya rum aja sumêlang reningsun/ najan Dasabahu prapta/ sun tan ulap tandhing jurit//
Hampir saja aku mati. Marilah Kanda Dewi kita pergi selagi masih malam agar tak ketahuan Dasabahu”. Dewi Sarirasa berkata, “Kau jangan khawatir adikku, meski Dasabahu datang kemari, aku tak takut sedikitpun untuk menandinginya.
45. // manira bangêt karipan/ lawan bangêt onêng mring sira yayi/ lah ta payo padha turu/ aneng ing pasareyan/ sang dyah Sariraga sumarah ing kayun/ gya minggah ing pagulingan kocap jroning gêdhong wêsi//
Aku sangat mengantuk dan sangat rindu padamu, Dinda. Mari kita tidur dahulu. Dewi Sariraga pasrah. Merekapun tidur di ranjang. Di dalam penjara besi,
46. // wontên papajanganira/ sang dyah kalih eca denira guling/ Sariraga kusuma yu/ kêpati dennya nendra/ dhasar arip sirna sumêlanging kalbu/ mring kang bok langkung pêrcaya/ kênya tan dibyasmaradi//o//
di ranjang itu, kedua dewi lelap tertidur. Sariraga pulas sekali tidurnya. Hal itu disebabkan karena memang ia sangat letih dan kecemasannya telah hilang karena ia sangat menaruh kepercayaan pada ayundanya. (Sariraga) sungguh seorang gadis yang masih hijau dalam asmara.
You have read this article Sastra with the title Digoda Dewi Wegagar Rindu Dewi Sarirasa (Serat Gandakusuma-9). You can bookmark this page URL https://pesantren-budaya-nusantara.blogspot.com/2011/12/digoda-dewi-wegagar-rindu-dewi-sarirasa.html. Thanks!

No comment for "Digoda Dewi Wegagar Rindu Dewi Sarirasa (Serat Gandakusuma-9)"

Post a Comment